...sevgili günlük...
Ağzından çıkan lafı kulaklarının duymadığı, söylediklerini işittiğimde, "nasıl bunları düşünüyor, yetmez bir de cümle haline getirebiliyorlar?" diye rahatsızlık duyduğum insanlar topluluğunun içinde, konuşmak boşuna bir çabadan başka bir şey değildi. Ben de, ne düşünüyorsam, ne hissediyorsam ya da geçmişte olup bitenlerle ilgili ne düşünmüş ne hissetmişsem yazmaya başladım. Yazdıkça rahatladım. Rahatladıkça, yazmayı daha çok sevdim. Yazmanın konuşmaktan daha samimi, net bir durum...
...sevgilerimle...
Kıvırcıklığımızdan mıdır nedir? Kesişmişti yollarımız. Sonra gördük ki, aynı şeyleri izliyor, aynı hallere gülüyor ya da hüzünleniyor; aynı müziklerden zevk alıyor ve aynı kitapları okuyorduk. Temelde ayrıydı hayatlarımız; hatta ben imrenirdim O'nun aile ve evlilik ilişkisine. Benden küçük olmasına rağmen, beni sıkan, yoran, üzen ne varsa, O'nunla bir öğle yemeği sohbetinde anlamsızlaşır, hafifler, dağılırdı. Zamanla ayrı ayrı hayatların içinde gelişen beğenilerimizi...